Mikołaj Szydłowiecki (młodszy)


Mikołaj Stanisław Szydłowiecki, noszący herb Odrowąż, to postać, której życie i działalność pozostają istotnym elementem polskiej historii. Urodził się w 1480 roku w Szydłowcu, a jego kariera polityczna oraz administracyjna trwała aż do jego śmierci w 1532 roku.

Szydłowiecki pełnił w ważnych rolach jako kasztelan sandomierski oraz podskarbi wielki koronny, co świadczy o jego znaczeniu w ówczesnych strukturach władzy.

Życiorys

Mikołaj Szydłowiecki (młodszy) był synem Stanisława oraz Zofii, pochodzącej z Goździkowa i Pleszowa. W rodzinie pojawili się również jego bracia: Krzysztof, Piotr, Paweł oraz siostry: Anna, Barbara, Marcin, Elżbieta, a także nieznana z imienia siostra. Od roku 1502 Mikołaj był mężem Anny Tęczyńskiej, córki Mikołaja Tęczyńskiego, który pełnił funkcję wojewody bełskiego i ruskiego. Mikołaj doczekał się dwóch synów oraz trzech córek, którzy niestety zmarli w dzieciństwie.

Na temat jego wczesnych lat życia wspominał jeden z kronikarzy, pisząc: „W parze z tem wychowaniem religijnem, ręką matki zapewne głównie kierowaniem, szło umysłowe, a obok niego fizyczne, więc zapasy i gonitwy rycerskie, ćwiczenia we władaniu włócznią, w których ponad wszystkich swych starszych braci celował Mikołaj”.

W 1497 roku Mikołaj Szydłowiecki został dworzaninem króla Jana Olbrachta. Monarchia obsadziła go w urzędzie łożniczego. Uczestniczył w wyprawie bukowińskiej, podczas której odniósł rany, ujawniając swoją siłę i talenty. Opisywano go jako osobę silną, dzielną i niezwykle zręczną, zarówno w zabawach rycerskich, jak i w walce przeciwko wrogom, „w władaniu zaś włócznią przewyższał tak braci, jak i wielu swoich towarzyszy”.

Rok 1501 przyniósł mu nowe wyzwania, gdyż został wprowadzony na dwór królewicza Zygmunta. Od 1508 roku zajmował stanowisko podkomorzego nadwornego, a od 1510 roku podkomorzego krakowskiego. W 1515 roku otrzymał tytuł krajczego wielkiego koronnego oraz podskarbiego wielkiego koronnego. Dodatkowo był starostą w Gostyninie, Radomiu, Lelowie, Oświęcimiu, Szydłowcu oraz Zatorze. Po śmierci ojca, Stanisława, Mikołaj odziedziczył miasto Szydłowiec wraz z okolicznymi terenami.

Działalność

Mikołaj Szydłowiecki to niezwykle istotna postać w historii renesansu, znany jako mecenas sztuki. Był fundatorem znaczącej przebudowy zarówno zamku szydłowieckiego, jak i zamku królewskiego w Radomiu, który zyskał nowe oblicze w stylu renesansowym. Jego wkład w rozwój lokalnej kultury przejawiał się również poprzez ofiarowanie ołtarzy do kościoła Świętego Zygmunta w Szydłowcu, w którym później został pochowany, tworząc wspaniały nagrobek z czerwonego marmuru, stanowiący przykład renesansowej sztuki funeraryjnej.

W latach 1528–1529 zainicjował budowę kościoła szpitalnego pod wezwaniem Świętego Ducha i św. Anny, który umiejscowiony został na terenach drugiego grodziska, jednego z najwcześniejszych osiedli Szydłowieckich – Sławka. W 1505 roku zyskał przywileje od monarchy Aleksandra, które uprawniały go do organizowania dwóch jarmarków – w niedzielę kwietniową oraz w dzień św. Wawrzyńca, a także reguluje zasady dotyczące piątkowych targów rozpoczętych w 1508 roku.

Wspierając rozwój miasta, stworzył nową dzielnicę nazwaną Skałką, a w 1512 roku ustanowił kolejną, znaną jako Składowie (Praga). Współpraca z miejscowym proboszczem zaowocowała powstaniem dzielnicy określanej mianem Proboszczostwa, która współcześnie zajmuje południową część Starego Miasta i obejmuje również Rynek Pleban. Jako znaczący polityk, Mikołaj był sygnatariuszem traktatu krakowskiego, który miał miejsce w roku 1525. Ponadto, wspólnie z bratem Krzysztofem, wprowadził innowacje w edukacji, stając się inicjatorem budowy szkoły elementarnej przed 1529 rokiem.

Przypisy

  1. Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. 4, Wilno 1764 r., s. 231.
  2. Kieszkowski, Jerzy: Kanclerz Krzysztof Szydłowiecki. Z dziejów kultury i sztuki zygmuntowskich czasów, Poznań 1912 r., s. 10.

Oceń: Mikołaj Szydłowiecki (młodszy)

Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:6