Elżbieta Szydłowiecka

Elżbieta była córką Krzysztofa Szydłowieckiego, kanclerza wielkiego koronnego, oraz Zofii z Targowiska. Zaskakująco, jej narodziny miały miejsce już po śmierci ojca. W rodzinie Szydłowieckich przyszła na świat także jej siostra Zofia, a także Krystyna, Maria, Anna, Ludwik Mikołaj i Zygmunt.

W 1536 roku ustalono układ rodzinny, na mocy którego dwie trzecie majątku w Szydłowcu miało przypaść Elżbiecie. Pozostała część przypadła Krystynie. Z biegiem lat o rękę Elżbiety starał się Mikołaj Radziwiłł Czarny, wpływowy magnat litewski. 12 lutego 1548 roku odbyły się uroczyści ślubne na zamku w Sandomierzu, w których wzięli udział król Zygmunt August oraz królowa Bona Sforza.

Przed ślubem Elżbieta uzyskała zapewnienie, że jej wiano obejmie również dobra szydłowieckie wraz z miastem. Trzeba jednak zauważyć, że jedna trzecia majątku szydłowieckiego przypadała jej siostrze, która była żoną księcia Janusza ziębickiego. Potrzebujący pieniędzy książę zwrócił się do Elżbiety, żądając sprzedaży Szydłowca oraz spłaty jego żony z tego majątku.

Elżbieta i jej matka, Zofia, zwróciły się do księcia ziębickiego z prośbą, by nie zmuszał ich do sprzedaży rodzinnej ziemi, podkreślając ich chęć pozostawienia Szydłowca w rękach rodziny. Sugerowały, że po zamążpójściu Elżbiety, z pewnością ktoś będzie w stanie spłacić dług. Udało im się przekonać księcia, który zrezygnował z zamiaru sprzedaży.

Chociaż książę Janusz w końcu zażądał 2000 złotych za swoją część, negocjacje przyniosły skutek. Zofia Szydłowiecka ostatecznie zgodziła się na tę kwotę, informując zięcia, że może odebrać należną mu sumę. Pełnomocnicy księcia Janusza odebrali pieniądze w Krakowie z rąk hetmana Jana Tarnowskiego.